„Horyełka huorka, ale pjut, zamuż kiepśkie, ale jdut”. Prykazki z Czyżuowśkoji gminy, cz. III

Prykazki pro winczanie i simju

Horyełka huorka, ale pjut, zamuż kiepśkie, ale jdut.

Chocz by za woła, aby staroju diewkoju ne była.

Do Dmitra diewka chitra, a po Dmitry chocz ty pomuost jeju wytry (po swjati Dmitra kunczajetsia czas wesiluow).

Na czużuoj storuonci to j staruszka Boży dar.

Joho mohiła ożenit (pro staroho kawaliera).

Ne żenitsia, ono chodit jak toj buhaj.

Czołowiek i żuonka – odna kiszuonka (bo majut spuolny hroszy).

De swojie sobaki kusajutsia, czużyji ne miszajutsia.

Smiech durniowi, szto syn bat’ka bje.

Szkoduj jak duszu, a tresi jak hruszu (pro diti).

Czyj byczok ne skakaw, a telatko nasze.

Bechaj Buoh hoduje i dolu hotuje.

De doczok siem, tam dola usiem, a de doczka odna – to tuoj doli ne ma.

Chotiew matery na złuosć zrobiti – ucha odmoroziw.

Czużyji dieti chutko rostut.

Newiesci to humno na tryesci, a doczcie sto rubluow u kułacie.

Sirotie dopeczetsia w żywotie.

Stuknuliś łobami – budem swojakami.

Sorok liet babin wiek.